De tweede betekenis van integratieve psychotherapie duidt op de denkwijze over de oorsprong van welzijn en welbevinden van de mens. De mens is strikt gezien een dier, een organisme. Biologisch, fysiologisch en anatomisch lijken wij op andere dierlijke organismes op deze wereld. De invloed van deze biologie – bijvoorbeeld oeroude veiligheidsmechanismes van stressreacties, werking van hormonen, circadiaanse ritme (slaap en waak ritme) – heeft vaak sterke invloed op wat en hoe wij doen, vaak zonder dat wij dat überhaupt begrijpen. En begrijpen is voor ons mensen erg belangrijk.

Daarvoor gebruiken wij ons onderscheidende brein, de zetel van de psyche, onze innerlijke wereld van rationele vermogens, emoties en overpeinzingen. Daarnaast zijn wij mensen per definitie groepswezens. Ons leven ontvouwt zich tussen andere mensen. Onze gedachtegang, alles wat wij doen, wat wij voelen en ervaren wordt voor een grote deel beïnvloed door de ons omringende mensen. Dat alles voltrekt zich in een, voor iedereen eigen, specifieke omgeving. De leefomstandigheden, opleiding die je hebt, werk dat je uitvoert en de omgeving waarin je leeft heeft ook invloed op jou en jouw welbevinden.

Een integratieve aanpak betekent dat ik rekening houd met al deze factoren en dat wij samen naar oplossingen zoeken die passen bij jou en bij jouw bio-psycho-sociale situatie van dit moment.